Με τον όρο συγγενές εξάρθρημα του ισχύου αναφερόμαστε σε πλημμελή κατασκευή της άρθρωσης του ισχίου από πλευράς τόσον της κοτύλης όσον και της μηριαίας κεφαλής με αποτέλεσμα την ελάττωση της λειτουργικότητας της άρθρωσης. Η αιτιολογία αυτής της πάθησης εξακολουθεί να είναι άγνωστη και η κληρονομικότητα δεν είναι αποδεδειγμένη. Παρόλα αυτά, στατιστικά η πιθανότητα εμφάνησης του σε παιδιά που ο ένας του γονέας πάσχει από αυτό είναι διπλάσια από την πιθανότητα εμφάνισης του σε παιδί υγιών γονέων.

Διάγνωση

·  Η κλινική διάγνωση στα βρέφη εξακολουθεί να στηρίζεατιν αφ’ενός μεν στην ύπαρξη του σημείου Ortolani, αφ’ετέρου δε στον περιορισμό της απαγωγής του ισχίου. Το σημείο Ortolani συνίσταται σε ανάταξη του εξαρθρήματος σε κίνηση απαγωγής του σκέλους με χαρακτηριστικό γδούπο τη στιγμή της ανάταξης.

·  Η ανισοσκελία είναι δυνατόν να αποτελέσει κλινικό διαγνωστικό σημείο σε ετερόπλευρο συγγενές εξάρθρημα ισχίου.

·  Η ακτινολογική διάγνωση στα βρέφη εξακολουθεί να είναι απλά υποβοηθητική.

·  Η υπερηχοτομογραφία υπό ορισμένες προυποθέσεις μπορεί να συμβάλει στην διάγνωση.

Θεραπεία

Στα νεογνά και τα βρέφη συνίσταται η τοποθέτηση ειδικών ναρθήκων απαγωγής για την ανάταξη και της συγκράτηση της μηριαίας κεφαλής μέσα στην κοτύλη. Εάν η διάγνωση γίνει μετά την ηλικία των 6 μηνών οι νάρθηκες απαγωγής δεν  αποδίδουν. Η θεραπεία στην περίπτωση αυτή περιλαμβάνει αρθρογραφία, έλξη, ανάταξή, οστεοτομία μηριαίου ή και κοτύλης και εφαρμογή ειδικού γύψου (SPICA).

Σε περιπτώσεις που παρ΄ όλη τη θεραπεία η κοτύλη εξακολουθεί να είναι αβαθής και λοξή, υπάρχει μία σειρά χειρουργικών επεμβάσεων (κοτυλοπλαστικές, οστεοτομίες) που τείνουν να την διορθώσουν.

Οι γονείς συμβουλεύονται να κρατάνε το μωρό στο πλάι του κορμού τους με ανοιχτά τα πόδια και να φοράνε στο μωρό τους φαρδιά ρούχα.